Σε πολλούς μπορεί να σταθεί κανείς. Είναι άλλωστε όλοι ήρωες κατά κάποιο τροπο. Στον σκόρερ, προφανώς. Στον άνθρωπο που έριξε στο καναβάτσο τη φλύαρη Φιορεντίνα στο 116’. Στον αγέραστο Ιμπόρα – αλήθεια αυτός ο άνθρωπος είναι 36 χρονών; Στον warrior Ρέτσο που για κάποιο μεταφυσικό λόγο ήταν ακόμα καλύτερος αφότου λίγο έλειψε να σωριαστεί δείχνοντας πως ήταν «ως εδώ». Στον πανταχού παρόντα και ακούραστο Έσε.
Η αλήθεια όμως είναι πως τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν ένας ούριος άνεμος δεν είχε φέρει στο λιμάνι τον Χοσέ Λουίς Μεντίλιμπαρ. Αυτός μετέτρεψε ένα σύνολο ατομικοτήτων σε μια ομάδα που μασούσε σίδερα. Σε μια ομάδα που ήξερε ακριβώς τι πρέπει να κάνε, πώς και πότε. Πώς το κατάφερε αυτό σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, αυτό είναι κάτι που μόνο αυτός ξέρει.
Είναι λες και η μοίρα του έδωσε μέσα σε ένα χρόνο όσα του χρωστούσε. Άρχισε την προπονητική του καριέρα το 1994. Για 29 χρόνια δεν είχε κανένα σοβαρό τρόπαιο να επιδείξει.
Και φτάσαμε στον Μάρτιο του 2023. Όταν τον προσέλαβε η Σεβίλλη. Τον Μάιο σήκωσε το Europa League. Και φτάσαμε στο Φεβρουάριο του 2024. Όταν τον εμπιστεύτηκε ο Ολυμπιακός. Τη συνέχεια τη ξέρετε…
Κρατηθείτε, έχει και πιο γκράντε. Ένα στατιστικό που τα λέει όλα, που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό: Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έχει 2 ευρωπαϊκές κούπες έχοντας κοουτσάρει όλα κι όλα 16 ευρωπαϊκά ματς! Άντε 17 αν προσθέσουμε το χαμένο τελικό του Σούπερ Καπ Ευρώπης, το καλοκαίρι που μας πέρασε, από τη Μάντσεστερ Σίτι.
Από το 2011 και την Πόρτο δεν έχει κατακτήσει ομάδα εκτός του Big-4 ευρωπαϊκό τρόπαιο. Η Γαλλία, που είναι η 5η δύναμη στο φουτμπόλ της Γηραιάς Ηπείρου, ακόμα δεν έχει πάρει τρόπαιο τον 21ο αιώνα εκτός συνόρων της. Η Ελλάδα τα κατάφερε. Χάρη στον Ολυμπιακό.
Είναι μια επιτυχία ανάλογη του Ευρωμπάσκετ του 1987, του Euro του 2004, ας μη φοβόμαστε τις λέξεις, τις συγκρίσεις. Η ένταση του επιτεύγματος, το αίσθημα του αναπάντεχου, της απόλυτης υπέρβασης.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο κατέπεσε πέρυσι περί την 20η θέση στην κατάταξη της UEFA και τώρα έχει δικιά του ομάδα στη λίστα με τους νικητές των διοργανώσεων της. Πού να το πεις, πώς να το πιστέψεις. Το αδύνατο έγινε δυνατό.
Επειδή ένας ευλογημένος άνεμος έφερε στη χώρα μας τον αξιότιμο κύριο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Έναν προπονητή που παρέδωσε διαδοχικά τακτικά masterclass με κορυφαίο αυτό στον τελικό. Είδατε τους «Βιόλα» να απειλούν πραγματικά μετά το πρώτο 45λεπτο; Είχαν βραχυκυκλώσει, δεν είχαν κανένα πλάνο. Ή πιο σωστά είχαν (πλάνο), αλλά αυτό έχει εξουδετερωθεί. Από έναν κόουτς που είχε διαβάσει κάθε τους στοιχείο, που είχε εντοπίσει κάθε τους αδυναμία.
Όταν ο Ισπανός έβγαλε Φορτούνη και Τσικίνιο, πολλοί κοιτούσαν με απορία. Δεν πειράζει. Σημασία έχει πως αυτός που έπρεπε, ήξερε. Είχε δει, είχε προβλέψει. Αξία; Ανεκτίμητη. Όσο το πρώτο ευρωπαϊκό στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο.