Ο Κώστας Νικολακόπουλος γράφει στο sport-fm.gr για την χθεσινή προσγείωση του Ολυμπιακού, αλλά και τον καλύτερο του παίκτη. Διαβάστε παρακάτω...
🔴 • Για να είμαστε ρεαλιστές, το χθεσινό 0-0 με τον Παναθηναϊκό ήταν για
τον Ολυμπιακό μία ανώμαλη προσγείωση, μετά το εκπληκτικό 3-0 μέσα στην
Πόλη επί της Φενέρμπαχτσε. Ύστερα από ένα τέτοιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα
στην Ευρώπη, περιμένεις μία νίκη στο ντέρμπι έστω με μισό μηδέν, ώστε να
πας στη διακοπή του πρωταθλήματος καβάλα στο άλογο: πρώτος στο
πρωτάθλημα και πρώτος και στο Γιουρόπα Λιγκ.
• Η ισοπαλία ασφαλώς δεν συνιστά κάποια καταστροφή, αλλά όπως κι αν έχει
ο Ολυμπιακός αυτή την στιγμή είναι πίσω από τον ΠΑΟΚ, τον οποίο
υποδέχεται σε δύο αγωνιστικές στο Καραϊσκάκη, κάτω από συνθήκες που δεν
τις λες και…ιδανικές, καθώς τρεις ημέρες πριν θα παίζει στην Φρανκφούρτη
με την Άιντραχτ, ενώ η επικείμενη κλήση από την πειθαρχική επιτροπή της
Λίγκας για τις διακοπές του χθεσινού αγώνα λόγω καπνογόνων δημιουργεί
αγωνία για το ποια θα είναι η τιμωρία που θα επιβληθεί στο σύλλογο. Με
την «εξυγίανση» ήδη να κοιτάζει πώς θα μεθοδεύσει τιμωρία έδρας…
• Απ΄ όποια πλευρά λοιπόν κι αν το δούμε, για τον Ολυμπιακό η επόμενη
ημέρα του ιστορικού θριάμβου στην Πόλη, δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να
είναι. Χωρίς να σημαίνει ότι έχει συμβεί κάτι τραγικό, είναι όμως ένα
καμπανάκι που κτυπάει για άλλη μία φορά φέτος και προειδοποιεί ότι η
ομάδα έχει ακόμη πολλή δουλειά να κάνει…
• Αν, πάντως, ψάξουμε να βρούμε κάτι θετικό για τον Ολυμπιακό από το χθεσινό ντέρμπι, είναι ότι πρώτον κράτησε το μηδέν πίσω για τρίτο στη σειρά παιχνίδι και δεύτερον ότι «έμαθε» ότι έχει δεξί μπακ, τον Λαλά!
• Ο Γάλλος άργησε…λίγο, αλλά έκανε το καλύτερο παιχνίδι του με τον Ολυμπιακό. Ήταν ο καλύτερος παίκτης του και βοήθησε τόσο ανασταλτικά, όσο και δημιουργικά-επιθετικά, σε μία συνέχεια της πολύ καλής εμφάνισης του στο β΄ ημίχρονο του αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε την Πέμπτη, στον οποίο είχε επανεμφανιστεί μετά από «ψυγείο» 35 ημερών.
• Αν, πάντως, ψάξουμε να βρούμε κάτι θετικό για τον Ολυμπιακό από το χθεσινό ντέρμπι, είναι ότι πρώτον κράτησε το μηδέν πίσω για τρίτο στη σειρά παιχνίδι και δεύτερον ότι «έμαθε» ότι έχει δεξί μπακ, τον Λαλά!
• Ο Γάλλος άργησε…λίγο, αλλά έκανε το καλύτερο παιχνίδι του με τον Ολυμπιακό. Ήταν ο καλύτερος παίκτης του και βοήθησε τόσο ανασταλτικά, όσο και δημιουργικά-επιθετικά, σε μία συνέχεια της πολύ καλής εμφάνισης του στο β΄ ημίχρονο του αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε την Πέμπτη, στον οποίο είχε επανεμφανιστεί μετά από «ψυγείο» 35 ημερών.
• Ο Λαλά χθες ήταν επιτέλους ο δεξιός μπακ που έφερε ο Ολυμπιακός από το γαλλικό πρωτάθλημα, χρυσοπληρώνοντας τον!
Με τουλάχιστον δέκα επεμβάσεις αμυντικά (τις μισές με κεφαλιές), με αρκετά πιεστικά μαρκαρίσματα, με κάποιες καλές καλύψεις, με ταχύτητα αντιδράσεων (όπως εκεί που έσωσε ένα κόρνερ με εντυπωσιακή ενέργεια). Συνέκλινε και προς τον άξονα κι έκοψε, όπως έκοψε και μία σέντρα από την πλευρά του. Μοναδική φορά που τον «τρύπησαν» ήταν μία ντρίμπλα που έφαγε μέσα στην περιοχή από τον Καρλίτος, σε μία φάση που όντως έπρεπε να είχε καλύτερη αντίδραση…
Και με πολλές προωθήσεις μπροστά. Προωθήσεις, οι περισσότερες από καλές, έως πολύ καλές, που έφεραν τη σέντρα-σουτ στο οριζόντιο δοκάρι, τη σέντρα του για την (άστοχη) κεφαλιά του Αγκιμπού από εξαιρετική θέση για γκολ, τις μπαλιές του για τα δύο σουτ του Ελ Αραμπί από καλές θέσεις, αλλά και άλλες ακόμη επικίνδυνες σέντρες, ενώ είχε πολύ ψύχραιμες πάσες από τις οποίες ξεκινούσαν επιθέσεις από πίσω, σούταρε κι ο ίδιος μία φορά (με τους αμυντικούς να κοντράρουν). Η ακρίβεια στις πάσες του έφτασε το 83%, καλύτερο ποσοστό από κάθε άλλο συμπαίκτη του. Ψεγάδι του ότι έπρεπε να «γυρίσει» την μπάλα καλύτερα προς το πέναλτι, με εκείνη την μπούκα που έκανε στην ωραία συνεργασία του και την πάσα του Βαλμπουενά.
Αυτό πλέον που περιμένουμε από τον Λαλά είναι να σταθεροποιήσει την απόδοση του κι όχι να τον δούμε π.χ. στα Γιάννινα «να μην βρίσκει την μπάλα», όπως είχε συμβεί με την Σλόβαν στην Μπρατισλάβα. Να έχει διάρκεια, ώστε να επιβεβαιώσει και τον…τίτλο, ότι «ο Ολυμπιακός έχει δεξί μπακ»!
•Πάντως, εάν είχε τέτοια εικόνα σαν του Λαλά κι ο αριστερός μπακ, ο Ολυμπιακός νομίζω ότι θα μπορούσε χθες να κερδίσει το ντέρμπι.
Ο Ρέαμπτσιουκ, ωστόσο, εκεί που έπρεπε να περάσει μία καλή σέντρα, στην επίθεση διαρκείας της ομάδας στο β΄ ημίχρονο, είχε πέντε-έξι κακές! Με συνέπεια η μοναδική του κάπως καλή σέντρα σε όλο το ντέρμπι να ήταν εκείνη στην κεφαλιά του Τικίνιο, αλλά από πολύ δύσκολη θέση, ακριβώς γιατί ούτε εκείνη η σέντρα δεν ήταν ιδανική. Κι όταν μπούκαρε ωραία στην περιοχή, γύρισε την μπάλα με τον χειρότερο τρόπο προς την πλευρά του γκολκίπερ του ΠΑΟ, αντί να την βγάλει προς τον Τικίνιο. Θα έλεγα ότι η καλύτερη του κίνηση επιθετικά ήταν μία καλή πάσα, από την οποία προέκυψε μία τελική.
Ίσως και να είχε να κάνει με την κόπωση από τα έξι σερί παιχνίδια του μέσα σε 18 ημέρες, αλλά ο Μολδαβός δεν την βοήθησε επιθετικά την ομάδα, σε άλλο ένα παιχνίδι στο οποίο οι μπακ έπρεπε να προσφέρουν δημιουργικά στο «σπάσιμο» του αντίπαλου αμυντικού «μπετόν». Αμυντικά κακός δεν ήταν ο Όλεγκ, αλλά ούτε και πολύ καλό τον λες. Είχε αρκετές επεμβάσεις (μία-δύο πραγματικά καλές), διαγώνες καλύψεις, σταμάτησε δυο φορές τον Χατζηγιοβάννη σε προσωπικές μάχες, αλλά όπως και στην Πόλη, έτσι και χθες δύο-τρεις φορές έχασε τον παίκτη του όταν αυτός βγήκε στην πλάτη του. Και μάλλον στάθηκε τυχερός που ο εξτρέμ του ΠΑΟ δεν είχε καλά τελειώματα στις συγκεκριμένες φάσεις. Όπως είχε και μία στιγμή στην οποία ο Λούντβιστ τον πέρασε με χαρακτηριστική ευκολία.
Με τουλάχιστον δέκα επεμβάσεις αμυντικά (τις μισές με κεφαλιές), με αρκετά πιεστικά μαρκαρίσματα, με κάποιες καλές καλύψεις, με ταχύτητα αντιδράσεων (όπως εκεί που έσωσε ένα κόρνερ με εντυπωσιακή ενέργεια). Συνέκλινε και προς τον άξονα κι έκοψε, όπως έκοψε και μία σέντρα από την πλευρά του. Μοναδική φορά που τον «τρύπησαν» ήταν μία ντρίμπλα που έφαγε μέσα στην περιοχή από τον Καρλίτος, σε μία φάση που όντως έπρεπε να είχε καλύτερη αντίδραση…
Και με πολλές προωθήσεις μπροστά. Προωθήσεις, οι περισσότερες από καλές, έως πολύ καλές, που έφεραν τη σέντρα-σουτ στο οριζόντιο δοκάρι, τη σέντρα του για την (άστοχη) κεφαλιά του Αγκιμπού από εξαιρετική θέση για γκολ, τις μπαλιές του για τα δύο σουτ του Ελ Αραμπί από καλές θέσεις, αλλά και άλλες ακόμη επικίνδυνες σέντρες, ενώ είχε πολύ ψύχραιμες πάσες από τις οποίες ξεκινούσαν επιθέσεις από πίσω, σούταρε κι ο ίδιος μία φορά (με τους αμυντικούς να κοντράρουν). Η ακρίβεια στις πάσες του έφτασε το 83%, καλύτερο ποσοστό από κάθε άλλο συμπαίκτη του. Ψεγάδι του ότι έπρεπε να «γυρίσει» την μπάλα καλύτερα προς το πέναλτι, με εκείνη την μπούκα που έκανε στην ωραία συνεργασία του και την πάσα του Βαλμπουενά.
Αυτό πλέον που περιμένουμε από τον Λαλά είναι να σταθεροποιήσει την απόδοση του κι όχι να τον δούμε π.χ. στα Γιάννινα «να μην βρίσκει την μπάλα», όπως είχε συμβεί με την Σλόβαν στην Μπρατισλάβα. Να έχει διάρκεια, ώστε να επιβεβαιώσει και τον…τίτλο, ότι «ο Ολυμπιακός έχει δεξί μπακ»!
•Πάντως, εάν είχε τέτοια εικόνα σαν του Λαλά κι ο αριστερός μπακ, ο Ολυμπιακός νομίζω ότι θα μπορούσε χθες να κερδίσει το ντέρμπι.
Ο Ρέαμπτσιουκ, ωστόσο, εκεί που έπρεπε να περάσει μία καλή σέντρα, στην επίθεση διαρκείας της ομάδας στο β΄ ημίχρονο, είχε πέντε-έξι κακές! Με συνέπεια η μοναδική του κάπως καλή σέντρα σε όλο το ντέρμπι να ήταν εκείνη στην κεφαλιά του Τικίνιο, αλλά από πολύ δύσκολη θέση, ακριβώς γιατί ούτε εκείνη η σέντρα δεν ήταν ιδανική. Κι όταν μπούκαρε ωραία στην περιοχή, γύρισε την μπάλα με τον χειρότερο τρόπο προς την πλευρά του γκολκίπερ του ΠΑΟ, αντί να την βγάλει προς τον Τικίνιο. Θα έλεγα ότι η καλύτερη του κίνηση επιθετικά ήταν μία καλή πάσα, από την οποία προέκυψε μία τελική.
Ίσως και να είχε να κάνει με την κόπωση από τα έξι σερί παιχνίδια του μέσα σε 18 ημέρες, αλλά ο Μολδαβός δεν την βοήθησε επιθετικά την ομάδα, σε άλλο ένα παιχνίδι στο οποίο οι μπακ έπρεπε να προσφέρουν δημιουργικά στο «σπάσιμο» του αντίπαλου αμυντικού «μπετόν». Αμυντικά κακός δεν ήταν ο Όλεγκ, αλλά ούτε και πολύ καλό τον λες. Είχε αρκετές επεμβάσεις (μία-δύο πραγματικά καλές), διαγώνες καλύψεις, σταμάτησε δυο φορές τον Χατζηγιοβάννη σε προσωπικές μάχες, αλλά όπως και στην Πόλη, έτσι και χθες δύο-τρεις φορές έχασε τον παίκτη του όταν αυτός βγήκε στην πλάτη του. Και μάλλον στάθηκε τυχερός που ο εξτρέμ του ΠΑΟ δεν είχε καλά τελειώματα στις συγκεκριμένες φάσεις. Όπως είχε και μία στιγμή στην οποία ο Λούντβιστ τον πέρασε με χαρακτηριστική ευκολία.
• Μία απορία: ο Καρμπόβνικ έπαιζε συνεχώς βασικός σε τέσσερα-πέντε
παιχνίδια. Ξαφνικά, στα δύο τελευταία δεν παίρνει ούτε λεπτό συμμετοχής.
Δεν θα μπορούσε χθες να φρεσκάρει λίγο την ενδεκάδα, έστω ως αλλαγή,
στη θέση του Όλεγκ, που πραγματικά το παιδί τραβάει μεγάλο λούκι,
αγωνιζόμενος ασταμάτητα και δη σε μία θέση που θέλει «πάνω κάτω» 90
λεπτά; Πώς είχε κριθεί ικανός κι έπαιζε συνεχώς το προηγούμενο διάστημα
σε Ευρώπη κι Ελλάδα;
Η ανάρτηση δεν αποτελεί άρθρο του Olymp Eidisis. Όλα τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στην ιστοσελίδα που αναφέρεται παρακάτω. Για τυχόν παρατηρήσεις επικοινωνήστε μαζί μας: olympiakos-eidisis@mail.com