Διάβαζα τις δηλώσεις του Πέδρο Μαρτίνς στο τέλος του φιλικού με τον Άρη, με τις οποίες εξέφραζε τη βεβαιότητα του ότι ο Ολυμπιακός θα είναι έτοιμος στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος και με έπιασα να σκέφτομαι: «Μακάρι να έχει δίκιο ο Πέδρο και να είναι έτοιμη η ομάδα σε 10 ημέρες, στις 12 Σεπτέμβρη,, αλλά το πρωτάθλημα ήταν να έχει ξεκινήσει αρχικά στις 22 Αυγούστου και μετά στις 29 Αυγούστου…Κι αυτό που είδαμε απόψε στο Χαριλάου…».
Διαβάστε παρακάτω... 🔴 Μιλάμε για ένα Ολυμπιακό που επί 65 ολόκληρα λεπτά δεν βλεπόταν. Η, για την ακρίβεια κινούνταν στα όρια του προβληματικού και αποκρουστικού. Στα πρώτα 18 λεπτά ο Άρης είχε πέντε τελικές και μία καθαρή ευκαιρία με τον Λαλά να κρατάει το μηδέν με σωτήρια επέμβαση. Αμέσως δε μετά το 1-0, στο 38’, είδαμε…κανονικό πανικό στον Ολυμπιακό, ακόμη δύο τελικές του Άρη, με τον Μπα στη μία να κάνει σωτήριο τάκλιν και να αποσοβεί το 2-0 και τον Κρίστινσον στο 45’ να κάνει πάσα σε αντίπαλο έξω από την δική του περιοχή!!! Ίδιος και χειρότερος πανικός στην αρχή του β΄ ημιχρόνου, και τους γηπεδούχους επί 20 λεπτά να κυριαρχούν, τον Κρίστινσον να σώζει δύο φορές την εστία του, τον Μαντσίνι να έχει δοκάρι (μετά από πούλημα της μπάλας από τον Μπα που και πάλι έκανε την «πατάτα» του) και τον Καρμπόβνικ να σώζει κι αυτός μία ακόμη φάση γκολ, έστω ρισκάροντας οριακά να κάνει πέναλτι.Σε ολόκληρο αυτό το διάστημα δεν βλέπαμε μόνο τον Άρη να χάνει τη μία ευκαιρία μετά την άλλη και τον Ολυμπιακό να αδυνατεί να αμυνθεί σωστά και να πλησιάζει το μηδέν δημιουργικά, αλλά βλέπαμε και τους παίκτες του Άρη να ρίχνουν ξύλο τους παίκτες του Ολυμπιακού κι αυτούς να κάθονται να τους κοιτάνε-δηλαδή το πρόβλημα δεν ήταν μόνο αγωνιστικό, αλλά και νοοτροπίας, που είναι και το χειρότερο. Κάθε φορά που ο Βαλμπουενά κι ο Ρόνι Λόπες κι ο Ελ Αραμπί κάτι πήγαιναν να κάνουν, οι γηπεδούχοι τους έδιναν τα πόδια στα χέρια. Ήταν σαν να έπαιζαν αγώνα πρωταθλήματος και είχαν μάλιστα κι αποφασιστικότητα περίσσια, πέφτοντας πάνω στις μπάλες, κερδίζοντας τις μονομαχίες.
Ευτυχώς που η αλεπού ο Παπασταθόπουλος αποφάσισε να αντιδράσει, έστω και καθυστερημένα, κάνοντας ένα «κακό» τάκλιν στον Μπερτόγλιο στο 68’, απαντώντας στο «ξύλο» που έριχνε ο Άρης. Πήρε την κίτρινη, αλλά ο πολύς «αέρας» είχε κοπεί για τους γηπεδούχους. Κι όταν λίγο μετά έκανε το ίδιο κι ο έμπειρος Λαλά, δεχόμενος κι αυτός κίτρινη για νέο σκληρό μαρκάρισμα στον Μπερτόλιο, καταλάβαμε ότι επιτέλους η ομάδα είχε ξυπνήσει, έστω αργά. Κάπως έτσι, μετά την κλασική ευκαιρία του Άρη στο 63’, εκεί που ο Ιτούρμπε τρύπησε όλη την αριστερή «ερυθρόλευκη» αμυντική πλευρά (με Καρμπόβνικ κι Εμβιλά), αρχίσαμε και βλέπαμε έναν Ολυμπιακό που τουλάχιστον "κάτι" είχε να μας πει.
Θα έλεγα με τη βοήθεια μίας αναγκαστικής αλλαγής, καθώς ο πιτσιρικάς (πρώην της Ακαδημίας του ΠΑΟ) Μαυρουδής, που πρώτη φορά φορούσε τα «ερυθρόλευκα», ήταν μία ευχάριστη έκπληξη, με τη θετικότητα της απόδοσης του (σωστές πάσες, μαρκαρίσματα, μέχρι και πολύ καλή ενέργεια ανασταλτικά, αλλά και ωραία κάθετη πάσα στον Αραμπί) και στάθηκε καλύτερα από τον πιο έμπειρο Ξενιτίδη, που είχε χάσει τρεις φορές την μπάλα στη μεσαία γραμμή-και στην τρίτη από αυτές ξεκίνησε το γκολ του Άρη.
Κι όσο περνούσε η ώρα φαινόταν ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να σώσει το ματς. Κάπως έτσι, ήρθε το γκολ με τον Αβραάμ να πιάνει κεφαλιά αλά…Αραμπί, αφού προηγουμένως ο ίδιος ο Αραμπί είχε αστοχήσει σε κεφαλιά από καλή θέση (για δεύτερη φορά στο ματς), ενώ ο έτερος φορ, ο Τικίνιο, έγινε επικίνδυνος με δύο σουτ και πριν και μετά το γκολ. Μάλιστα στη δεύτερη περίπτωση, έβγαλε άγχος προφανώς επειδή ακόμη δεν έχει σκοράρει με τη νέα του ομάδα: σούταρε από πλάγια, ενώ ο Αραμπί περίμενε την πάσα του στο δεύτερο δοκάρι για να κάνει το γκολ.
Ήταν μία καλή αντίδραση του Ολυμπιακού στα 25 τελευταία λεπτά, του άξιζε ένα γκολ, έστω κι αν ήρθε από εξέλιξη στημένης φάσης κι έφτασε τέλος πάντων τις έξι τελικές στο τέλος του ματς, την στιγμή που είχε μία έως το 65’!!! Αν θέλουμε βέβαια να είμαστε ρεαλιστές, απλά διασκεδάστηκαν κάπως οι τραγικές εντυπώσεις για το υπόλοιπο διάστημα του αγώνα, με τον Άρη να έχει εφτά (!!!) ευκαιρίες για γκολ και συνολικά 15 τελικές!
Το να λέμε ότι έλειπαν από τον Ολυμπιακό 15 παίκτες είναι μία πραγματικότητα, αλλά και μία δικαιολογία μαζί! Διότι, πολύ απλά οι δέκα από τους έντεκα της αρχικής σύνθεσης είναι παίκτες που τους λες εν δυνάμει βασικούς-άντε να πω οι εννιά, καθότι ο Κρίστινσον είναι ο τρίτος γκολκίπερ. Η εικόνα δεν δικαιολογείται με τίποτα και, το πιο επώδυνο, δεν είναι κάτι μεμονωμένο-αποτελεί συνέχεια της προβληματικής παρουσίας της ομάδας από τα φιλικά έως και τα ευρωπαϊκά προκριματικά, όπου τα καλά διαστήματα απόδοσης ήταν η εξαίρεση του κανόνα.
Μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, επειδή ένα ματς που ήταν για 3-0 τέλειωσε 1-1. Πράγματι είναι ένα θέμα ότι ο Καρμπόβνικ έπαιξε για πρώτη φορά (και παίζοντας δεξιά στο τέλος τον είδα καλύτερο, όπως σας είχα προϊδεάσει από χθες), ότι ο Τικίνιο επέστρεψε μετά από δύο μήνες λόγω τραυματισμού κι ότι ο (πραγματικά έξοχος τεχνικά) Ρόνι Λόπες στο πρώτο παιχνίδι του ως βασικός έδειξε ακόμη βαρύς και άρα πρέπει να χάσει κιλά.
Ακόμη κι έτσι, ωστόσο, θα πρέπει να προβληματίζει τον Ολυμπιακό να έχει, για τα 70 λεπτά που έπαιξε, ίσως μοναδικό παίκτη με σταθερότητα ένα στόπερ (τον Σωκράτη) και να σώζει την ήττα με ένα άλλο στόπερ (τον Αβραάμ) που με τη σοβαρότητα, την ηρεμία και την όλη του θετική εικόνα δικαίωσε τον Μαρτίνς για την επιμονή του να τον θέλει πάντα στην ομάδα και να τον έχει και στη λίστα για το Γιουρόπα Λιγκ.
Άσχετο: Ενάμιση λεπτό (!) έπαιξε ο Κινκουέ και πρόλαβε κι έκανε μία εντυπωσιακή επέμβαση βγαίνοντας ψηλά στην άμυνα, αλλά και μία δεύτερη καλή επέμβαση στην καρδιά της άμυνας.
Η ανάρτηση δεν αποτελεί άρθρο του Olymp Eidisis. Όλα τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στην ιστοσελίδα που αναφέρεται παρακάτω. Για τυχόν παρατηρήσεις επικοινωνήστε μαζί μας: olympiakos-eidisis@mail.com