Ο Κώστας Νικολακόπουλος εξηγεί μέσα από το sport-fm.gr την επιλογή του Μαρτίνς να έχει στην ίδια ενδεκάδα και τον Μαντί και τον Αγκιμπού Καμαρά. Διαβάστε παρακάτω...
🔴
• Ήταν μία ενδιαφέρουσα ιδέα αυτή του Πέδρο Μαρτίνς να περάσει στην
αρχική ενδεκάδα του Ολυμπιακού για το πρώτο παιχνίδι με την Σλόβαν τον
Αγκιμπού Καμαρά, παρότι μάλιστα είχε στη διάθεση του τόσο τον
Μπουχαλάκη, όσο και τον Κουντέ, τους οποίους τελικά πέρασε ως αλλαγή στο
80ο λεπτό.
• Μάλιστα δεν ήταν μία επιλογή της τελευταίας στιγμής, αφού δύο ημέρες κιόλας μετά την ισοπαλία-αποκλεισμό στη Βουλγαρία από τη Λούντογκορετς, ο προπονητής του Ολυμπιακού άρχισε να δοκιμάζει μία εντελώς καινούργια ενδεκάδα και σε αυτήν ήταν μέσα, από τότε, ο Αγκιμπού και δη στον ρόλο που τον είδαμε την Πέμπτη: μπροστά από Εμβιλά, Μαντί και πίσω από Ελ Αραμπί.
• Μία επιλογή για κάποιους έκπληξη, υπό την έννοια ότι στη ρεβάνς με τη Λούντογκορετς ο Πέδρο δεν είχε βάλει ούτε λεπτό τον πιτσιρικά από τη Γουϊνέα, μολονότι στο πρώτο ματς, στο Καραϊσκάκη, από ένα δικό του γκολ της τελευταίας στιγμής (87’) είχε σώσει ο Ολυμπιακός την ισοπαλία-παρεμπιπτόντως, επρόκειτο για άλλη μία πολύ συζητήσιμη απόφαση του Μαρτίνς: είχε ένα παίκτη που τον έβαλε 25 λεπτά στο πρώτο ματς και του έδωσε το 1-1 (από 0-1) και στη ρεβάνς δεν τον έβαλε ποτέ…
• Τέλος πάντων, ας θέλουμε να πάμε ένα βήμα παραπάνω και να αναρωτηθούμε για το σκεπτικό του προπονητή, νομίζω ότι θα βρούμε δύο κομμάτια.
Το ένα δε έχει να κάνει με τον έτερο, τον παλιότερο Καμαρά! Διότι νομίζω ότι είδε ο Πέδρο ότι ο Μαντί σε ρόλο 10αριού, που είχε παίξει κατά κύριο λόγο στα προηγούμενα παιχνίδια, δεν ήταν ο εαυτός του. Δεν έπαιρνε από τον Μαντί η ομάδα αυτά τα οποία μπορούσε να πάρει. Φαινόταν ότι ήθελε περισσότερο χώρο δράσης, να έρχεται από πίσω, να δουλεύει ανασταλτικά, αλλά και να βγάζει πάσες και να σουτάρει. Από την άλλη, όμως, δεν ήθελε να χάσει το πρες μπροστά που κάνει ο Μαντί σαν 10άρι. Κι έτσι έβαλε τον Αγκιμπού, που μάχεται, πρεσάρει, κλέβει και πιέζει όσο μπορεί, παρότι του λείπουν τα σωματικά προσόντα.
Το άλλο κομμάτι φυσικά έχει να κάνει με τον ίδιο τον Αγκιμπού! Με τον Πορτογάλο τεχνικό να έχει εκτιμήσει αφενός μεν την ικανότητα του να καλύπτει πολλά τετραγωνικά και να παλεύει για κάθε μπάλα, αφετέρου δε την δυνατότητα που δείχνει να έχει να απειλεί την αντίπαλη εστία. Όπως είδαμε και την Πέμπτη, το γκολ που έβαλε στη Λούντογκορετς ο μικρός δεν ήταν κάτι τυχαίο. Εναντίον της Σλόβαν είχε τρεις τελικές από αρκετά έως πολύ καλές θέσεις και δεν ήθελε πολύ να ξανασκοράρει, ειδικά στο σουτ που επιχείρησε περίπου από το πέναλτι, από κοντινό σημείο στο οποίο είχε βάλει το γκολ στους Βούλγαρους.
• Φαίνεται ότι ο Αγκιμπού το «έχει» να χώνεται σαν κρυφός κυνηγός και να εξαπολύει επικίνδυνα σουτ. Και γενικά έχει ικανότητα να συμμετέχει στις φάσεις. Ήταν μέσα στο 70% των ευκαιριών του Ολυμπιακού την Πέμπτη! Στην αρχή έδειξε λίγο αγχωμένος η, ίσως δεν είχε βρει και τα πατήματα του και τους χώρους δράσης του. Αλλά όσο περνούσε η ώρα γινόταν τόσο και πιο…ορατή η παρουσία του. Και με τα δικά του τελειώματα, αλλά και με τις πάσες στον Ελ Αραμπί για δημιουργία ευκαιριών και με τις συνεργασίες του με τον Μασούρα για να βγουν άλλες φάσεις. • Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι χρειάζεται ακόμη πάρα πολύ δουλειά. Του λείπουν πολύ οι παραστάσεις σε πιο υψηλό επίπεδο, μερικές φορές χάνει εύκολα την μπάλα, άλλες ενώ κόβει και κλέβει μπάλες κάνει τη μισή δουλειά χάνοντας την κατοχή, ενώ σε αρκετές πάσες που επιχειρούν να του κάνουν συμπαίκτες του δίνει μία αίσθηση ότι είτε δεν έχει βρει ακόμη χημεία μαζί τους, είτε ότι του λείπει ακόμη η αντίληψη για να πάρει τη σωστή θέση.
• Όπως όμως δεν υπάρχει και καμία αμφιβολία γύρω από το ότι ο Ολυμπιακός μπορεί από το…πουθενά, με μία μεταγραφή ενός 20χρονου από τη Λιλ Β (Δ΄ κατηγορία Γαλλίας…) να βρει ένα κελεπούρι από τα λίγα! Με την δυνατότητα που έχει, εκτός των άλλων, να παίζει και όλες τις θέσεις πίσω από τον φορ, δηλαδή και πλάγια, χωρίς να είναι κλασικός εξτρέμ.
• Παρεμπιπτόντως, κι επειδή η αναφορά μου στους… Καμαράδες: Ο Μαντί είναι από τους πιο ποιοτικούς αυτή την στιγμή άσους του Ολυμπιακού. Έχει ξεφύγει από το επίπεδο του κεντρικού χαφ που κλέβει και πιέζει και μαρκάρει και τρέχει παντού και έχει βάλει και πολλά ποιοτικά στοιχεία στο παιχνίδι του. Απόδειξη, μεγάλη, τα δύο γκολ που έχει σκοράρει στα προκριματικά, το ένα με το δεξί από μακριά (στο 1-0 με τη Νέφτσι) και το άλλο με το αριστερό από πιο κοντά (το πρώτο στο 3-0 με την Σλόβαν). Όπως και η μπαλιά που είχε βγάλει στον Μασούρα για το γκολ του Εμβιλά στη Βουλγαρία.
• Όταν είναι και πειθαρχημένος στο παιχνίδι του ο Μαντί, όπως ήταν την Πέμπτη, γίνεται ένας από τους πλέον πολύτιμους της «ερυθρόλευκης» ενδεκάδας. Και μην ξεχνάμε ότι και οι δύο ευρωπαϊκές προκρίσεις του Ολυμπιακού (αν θεωρήσουμε ότι όλα θα πάνε καλά και στην Μπρατισλάβα) ξεκίνησαν από δικά του γκολ, αφού πέτυχε το μοναδικό εδώ με την πρωταθλήτρια Αζερμπαϊτζάν και το πρώτο, αυτό που ξεκλείδωσε τη νίκη, κόντρα στην πρωταθλήτρια Σλοβακίας...
• Μάλιστα δεν ήταν μία επιλογή της τελευταίας στιγμής, αφού δύο ημέρες κιόλας μετά την ισοπαλία-αποκλεισμό στη Βουλγαρία από τη Λούντογκορετς, ο προπονητής του Ολυμπιακού άρχισε να δοκιμάζει μία εντελώς καινούργια ενδεκάδα και σε αυτήν ήταν μέσα, από τότε, ο Αγκιμπού και δη στον ρόλο που τον είδαμε την Πέμπτη: μπροστά από Εμβιλά, Μαντί και πίσω από Ελ Αραμπί.
• Μία επιλογή για κάποιους έκπληξη, υπό την έννοια ότι στη ρεβάνς με τη Λούντογκορετς ο Πέδρο δεν είχε βάλει ούτε λεπτό τον πιτσιρικά από τη Γουϊνέα, μολονότι στο πρώτο ματς, στο Καραϊσκάκη, από ένα δικό του γκολ της τελευταίας στιγμής (87’) είχε σώσει ο Ολυμπιακός την ισοπαλία-παρεμπιπτόντως, επρόκειτο για άλλη μία πολύ συζητήσιμη απόφαση του Μαρτίνς: είχε ένα παίκτη που τον έβαλε 25 λεπτά στο πρώτο ματς και του έδωσε το 1-1 (από 0-1) και στη ρεβάνς δεν τον έβαλε ποτέ…
• Τέλος πάντων, ας θέλουμε να πάμε ένα βήμα παραπάνω και να αναρωτηθούμε για το σκεπτικό του προπονητή, νομίζω ότι θα βρούμε δύο κομμάτια.
Το ένα δε έχει να κάνει με τον έτερο, τον παλιότερο Καμαρά! Διότι νομίζω ότι είδε ο Πέδρο ότι ο Μαντί σε ρόλο 10αριού, που είχε παίξει κατά κύριο λόγο στα προηγούμενα παιχνίδια, δεν ήταν ο εαυτός του. Δεν έπαιρνε από τον Μαντί η ομάδα αυτά τα οποία μπορούσε να πάρει. Φαινόταν ότι ήθελε περισσότερο χώρο δράσης, να έρχεται από πίσω, να δουλεύει ανασταλτικά, αλλά και να βγάζει πάσες και να σουτάρει. Από την άλλη, όμως, δεν ήθελε να χάσει το πρες μπροστά που κάνει ο Μαντί σαν 10άρι. Κι έτσι έβαλε τον Αγκιμπού, που μάχεται, πρεσάρει, κλέβει και πιέζει όσο μπορεί, παρότι του λείπουν τα σωματικά προσόντα.
Το άλλο κομμάτι φυσικά έχει να κάνει με τον ίδιο τον Αγκιμπού! Με τον Πορτογάλο τεχνικό να έχει εκτιμήσει αφενός μεν την ικανότητα του να καλύπτει πολλά τετραγωνικά και να παλεύει για κάθε μπάλα, αφετέρου δε την δυνατότητα που δείχνει να έχει να απειλεί την αντίπαλη εστία. Όπως είδαμε και την Πέμπτη, το γκολ που έβαλε στη Λούντογκορετς ο μικρός δεν ήταν κάτι τυχαίο. Εναντίον της Σλόβαν είχε τρεις τελικές από αρκετά έως πολύ καλές θέσεις και δεν ήθελε πολύ να ξανασκοράρει, ειδικά στο σουτ που επιχείρησε περίπου από το πέναλτι, από κοντινό σημείο στο οποίο είχε βάλει το γκολ στους Βούλγαρους.
• Φαίνεται ότι ο Αγκιμπού το «έχει» να χώνεται σαν κρυφός κυνηγός και να εξαπολύει επικίνδυνα σουτ. Και γενικά έχει ικανότητα να συμμετέχει στις φάσεις. Ήταν μέσα στο 70% των ευκαιριών του Ολυμπιακού την Πέμπτη! Στην αρχή έδειξε λίγο αγχωμένος η, ίσως δεν είχε βρει και τα πατήματα του και τους χώρους δράσης του. Αλλά όσο περνούσε η ώρα γινόταν τόσο και πιο…ορατή η παρουσία του. Και με τα δικά του τελειώματα, αλλά και με τις πάσες στον Ελ Αραμπί για δημιουργία ευκαιριών και με τις συνεργασίες του με τον Μασούρα για να βγουν άλλες φάσεις. • Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι χρειάζεται ακόμη πάρα πολύ δουλειά. Του λείπουν πολύ οι παραστάσεις σε πιο υψηλό επίπεδο, μερικές φορές χάνει εύκολα την μπάλα, άλλες ενώ κόβει και κλέβει μπάλες κάνει τη μισή δουλειά χάνοντας την κατοχή, ενώ σε αρκετές πάσες που επιχειρούν να του κάνουν συμπαίκτες του δίνει μία αίσθηση ότι είτε δεν έχει βρει ακόμη χημεία μαζί τους, είτε ότι του λείπει ακόμη η αντίληψη για να πάρει τη σωστή θέση.
• Όπως όμως δεν υπάρχει και καμία αμφιβολία γύρω από το ότι ο Ολυμπιακός μπορεί από το…πουθενά, με μία μεταγραφή ενός 20χρονου από τη Λιλ Β (Δ΄ κατηγορία Γαλλίας…) να βρει ένα κελεπούρι από τα λίγα! Με την δυνατότητα που έχει, εκτός των άλλων, να παίζει και όλες τις θέσεις πίσω από τον φορ, δηλαδή και πλάγια, χωρίς να είναι κλασικός εξτρέμ.
• Παρεμπιπτόντως, κι επειδή η αναφορά μου στους… Καμαράδες: Ο Μαντί είναι από τους πιο ποιοτικούς αυτή την στιγμή άσους του Ολυμπιακού. Έχει ξεφύγει από το επίπεδο του κεντρικού χαφ που κλέβει και πιέζει και μαρκάρει και τρέχει παντού και έχει βάλει και πολλά ποιοτικά στοιχεία στο παιχνίδι του. Απόδειξη, μεγάλη, τα δύο γκολ που έχει σκοράρει στα προκριματικά, το ένα με το δεξί από μακριά (στο 1-0 με τη Νέφτσι) και το άλλο με το αριστερό από πιο κοντά (το πρώτο στο 3-0 με την Σλόβαν). Όπως και η μπαλιά που είχε βγάλει στον Μασούρα για το γκολ του Εμβιλά στη Βουλγαρία.
• Όταν είναι και πειθαρχημένος στο παιχνίδι του ο Μαντί, όπως ήταν την Πέμπτη, γίνεται ένας από τους πλέον πολύτιμους της «ερυθρόλευκης» ενδεκάδας. Και μην ξεχνάμε ότι και οι δύο ευρωπαϊκές προκρίσεις του Ολυμπιακού (αν θεωρήσουμε ότι όλα θα πάνε καλά και στην Μπρατισλάβα) ξεκίνησαν από δικά του γκολ, αφού πέτυχε το μοναδικό εδώ με την πρωταθλήτρια Αζερμπαϊτζάν και το πρώτο, αυτό που ξεκλείδωσε τη νίκη, κόντρα στην πρωταθλήτρια Σλοβακίας...
Η ανάρτηση δεν αποτελεί άρθρο του Olymp Eidisis. Όλα τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στην ιστοσελίδα που αναφέρεται παρακάτω. Για τυχόν παρατηρήσεις επικοινωνήστε μαζί μας: olympiakos-eidisis@mail.com
Πηγή